Dit is het seizoen van rapportvergaderingen en
eindoordelen: de leraren, teruggetrokken in broeierige lokalen, openen de
boeken en bepalen vak voor vak de gemiddelde cijfers. Vervolgens discussiëren
ze urenlang, terwijl ze de inzet van elke student afwegen, zijn vorderingen
gedurende het jaar en er is geen detail dat wordt vergeten, de gebroken arm in
februari, de verkering met het meisje uit de tweede klas, de
familieproblemen, totdat bijna alle leerlingen zijn vergeven en hoe dan ook zal
er voor die enkele gezakten volgend jaar een nieuwe kans zijn.
Een heel ander oordeel is die, welke volgens het Christendom
ons allen te wachten staat aan het einde der tijden, wanneer we ons allen als
haringen in een ton in het dal van Josafat bevinden en een enkel gebaar voor
altijd de uitverkorenen van de verdoemden zal scheiden. We hebben allemaal de
huiveringwekkende beelden van Het Laatste Oordeel van Signorelli in gedachten,
het fresco in de Duomo van Orvieto, of die van Michelangelo in de Sixtijnse
kapel: de duivel die op zijn rug een naakte zondares wegdraagt, of die arme
drommel met zijn hand voor zijn gezicht die tot in de eeuwigheid wanhopig is.
Minder bekend is het prachtige Laatste Oordeel dat in 1293 door Pietro
Cavallini in het klooster van de Santa Cecilia in Trastevere geschilderd werd.
De tijd en menselijke nalatigheid hebben het deel verwoest waarop de menigte
van uitverkoren en afgewezen mensen was weergegeven, zodat alleen de zone is
overgebleven waar Jezus, omgeven door engelen en de apostelen, zijn
onomkeerbare beslissingen neemt. Het lijkt wel een rapportvergadering, Christus
op de voorzittersstoel als een jonge rector, de apostelen zittend in hun banken
als zoveel docenten, de vleugels van de cherubijnen als de gekleurde pennen om onderscheid
te maken tussen de cijfers, Maria en Johannes de Doper met gevouwen handen als
twee docenten Levensbeschouwing en Natuurkunde, die bidden dat iedereen overgaat.
Men taxeert de belangrijkste vakken, goede wil, trouw, barmhartigheid,
naastenliefde, en de lichtzinnige vakken, overspel, vraatzucht, apathie. Laten
we hopen dat het echt zo zal zijn, een Laatste Rapportvergadering gelijk aan
onze rapportvergaderingen op school, en dat de hel zo goed als leeg zal zijn, want
we konden weliswaar wat beter ons best doen, maar in wezen hebben we allemaal de
school van het leven gevolgd.
Marco Lodoli 2005.
Marco Lodoli 2005.
Gevonden in 2013.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten