Toen ik The Player keek, een film van Robert Altman van enkele jaren geleden, gesitueerd in de filmwereld van Los Angeles, wekte een scene bij mij verbazing op, een scene die zich afspeelde in een modieus restaurant: de ober bood de disgenoten de mineraalwaterkaart aan, en zij kozen met de grootste zorg de variant uit die het beste paste bij het eten en hun smaak. Het water, dat een ieder goed doet maar in zoveel delen van de wereld schaars wordt, waaronder ons eigen Zuid-Italië, het water dat dorst lest en verfrist, het water dat Thales bestempelde als de moeder van alles, werd een luxeproduct zoals Franse wijn, iets voor kenners, iets chics. Ik was bijna gechoqueerd, ik dacht dat iets dergelijks nooit bij ons zou kunnen gebeuren, en ik vergiste me.
Zo langzamerhand dineert men in Italië met prijzige mineraalwaters, en steeds vaker hoort men zeggen dat het ene water wat te zurig is en een ander een enigszins bittere afdronk heeft. De productiebedrijven verdubbelen de reclame ten behoeve van meer marktaandeel, en wij, altijd onzeker over onze gezondheid, raken steeds meer verwend, veeleisender. Dus wil ik jullie een eiland voorstellen met het zuiverste water, goedkoop water ook, een bron die vrijelijk opwelt midden in de stad. Gaat u naar de Via Passo del Furlo in Montesacro: het is een klein straatje dat een weg zoekt tussen hoge Romeinse pijnbomen en schaduwrijke huisjes. Bij nummer 57 openbaart zich het hofje der dorstigen: daar is de bron van de Acqua Sacra, het Heilige Water, een vloeibare brenger van geluk, zich verdelend in tientallen en tientallen kraantjes. De schacht van de put werd in 1911 gegraven en sindsdien heeft een natuurlijk bruisend, diuretisch en smaakvol water flessen en jerrycans van duizenden Romeinen gevuld. Voor slechts 80 cent krijg je een liter en voor een beetje muntgeld meer een hele mandfles: maar misschein is het de eerste keer al voldoende om je mond onder een kraan te houden en het koude water achter in je keel te laten gutsen, om je ziel en shirt nat te laten maken en om een moment lang je slechte gedachten weg te laten wassen. We drinken met dankbaarheid een slok, terwijl in gedachten de prachtige regels van Franciscus van Assisi opkomen: "Wees geprezen, mijn Heer, door zuster water, die heel nuttig is en nederig, kostbaar en kuis..."
Marco Lodoli, 2005.
Gevonden op 16-4-2024.
